Snoeien in de werkgelegenheid van de openbare sector is geen oplossing voor de economische crisis

VERKLARING VAN HET PERMANENT COMITE VAN DE EVFPD (EPSU) AAN DE NATIONALE INSTELLINGEN EN DE EU (NEA)


Snoeien in de bezoldigingen en de werkgelegenheid van de openbare sector is geen oplossing voor de wereldwijde economische crisis

- De bij de EVFPD aangesloten vakorganisaties, die miljoenen ambtenaren en werknemers van de openbare sector in Europa vertegenwoordigen, hebben op 15 oktober 2009 in Brussel vergaderd.

- Het comité heeft verslag uitgebracht over de regeringsplannen om te snoeien in de bezoldigingen, pensioenen, werkgelegenheid en andere arbeidsvoorwaarden van de openbare sector. Wat het behoud van een kwalitatieve openbare dienstverlening in het gedrang gaat brengen, terwijl de bevolking juist grote nood heeft aan deze dienstverlening.

- De inkrimpingen treffen de werknemers, die ervoor zorgen dat onze staten goed werk leveren in het belang van iedereen, onder andere van de centrale openbare diensten zoals de sociale zekerheid, gelijkheid en diversiteit, de gevangenissen en arresthuizen, defensie, onderzoek, cultuur.

Wij verklaren ons solidair met de collega’s die het hoofd moeten bieden aan deze zware aanvallen en verzetten ons tegen het feit dat :

- de werknemers van de openbare sector de verantwoordelijkheid van de wereldwijde economische crisis moeten dragen, terwijl ze deze crisis niet hebben veroorzaakt. De crisis is het resultaat van het neoliberale beleid;
- men tracht de overheidsfinanciën opnieuw in evenwicht te krijgen door te snoeien in de openbare diensten;
- de tactiek van het « verdelen om te heersen » in de media wordt gebruikt om de mythe te voeden dat ambtenaren overbetaald zijn in vergelijking met andere sectoren;
- de crisis wordt gebruikt om de vakbondsrechten aan banden te leggen;
- hardwerkende mensen moreel worden gekraakt op een moment waarop ze hun uiterste best doen om een kwalitatieve dienstverlening te verzekeren aan de personen die er het meeste nood aan hebben;
- leningen van het IMF, de EU of handelsbanken aan de regeringen gekoppeld worden aan voorwaarden inzake besparingen in de openbare diensten en sociale uitkeringen.

We roepen de regeringen en EU-instellingen op om:

- ten minste het tewerkstellingsniveau te behouden om zich ervan te vergewissen dat kwalitatieve diensten het hoofd kunnen bieden aan de sociale gevolgen van de crisis;
- personeel aan te werven, zonder een beroep te doen op de prestatie van overuren of op tijdelijk werk, in de belastingsadministraties die, in een periode van recessie, van levensbelang zijn om de miljoenen niet ontvangen belastingen te innen;
- met de vakorganisaties te onderhandelen en akkoorden te bereiken over oplossingen;
- een verlaging van de interestvoet op de leningen van de regeringen te onderhandelen, zonder sancties;
- op Europees niveau een comité voor de sociale dialoog in te voeren, waar de overheidsadministraties zich samen kunnen buigen over pistes ter verbetering van de openbare diensten op basis van gezonde arbeidsvoorwaarden.


SNOEIEN IN DE BEZOLDIGINGEN VAN HET OPENBAAR AMBT IS GEEN OPLOSSING VOOR DE CRISIS.

Alles wijst er immers op dat de landen, die weinig investeren in de openbare sector en waar de deregulering sterk is, het hardst worden getroffen door de crisis.

We moeten inderdaad wijzer en strategischer gaan optreden wanneer we overheidsgeld uitgeven, maar dit mag niet gebeuren ten koste van de werknemers van de openbare sector.

De crisis aanpakken betekent de oorzaken ervan aanpakken, hoofdzakelijk de onrechtvaardige herverdeling van de rijkdommen tussen het werk en het kapitaal, de zowel nationale als internationale lakse regulatie van de banken en financiële instellingen, evenals de geringe belastingsheffing op de hoge inkomens en bedrijfsinkomens. Wat we nodig hebben is een collectieve inspanning, met als eerste prioriteit het belasten van de bedrijfswinsten, vooral dan de winsten van de banken, die van het faillissement zijn gered, en met investeringen in essentiële openbare diensten.

De ambtenaren en het staatspersoneel zijn een deel van de oplossing en niet een deel van het probleem.